Günlerce yapılan hummalı bir çalışma.

‘Kusursuz olsun’ diye, uyku uyumayan onlarca çalışan.

Buna gölge düşürmek kimsenin haddi olmasa gerek.

Gazeteciyi sınırlı bir yere koyup, “senin görev alanın burası” dersen, buna izin vermem.

İlk işin basın özgürlüğü konusunu okuman olsun.

Hakları nedir?

Nereye kadardır?

Tüm bunları kime diyorum?

Tamer Semerci’ye.

Üçüncü kez oldu bu hatası çünkü.

Ataşehir Belediyesi’nin bir birimi, Battal İlgzedi başkanımız açıklama yapacaktır. ‘Gelin’ diyor, bir başka birim ise, ‘Ne diye geldin’ diyor.

Anlatmaya çalışıyorsun, ‘kes gömerim seni’ diyor!

Bu cümleleri kulanan kişi de kültür merkezinin kapısında görevlendirilmiş.

Bunu başında da Tamer bey var.

Söylüyorsun , “sen bahane arıyorsun” deniliyor.

Uzatmayayım.

Bu konseri haber haline getirmemiz için davet edilmişiz.

Görev yerimiz bize söylendi.

Görev yerime baktığımda eskiden filimlerde mahkumu zapt etmedikleri zaman, demirlerle çevrilmiş bir yerde tutarlardı.

Emin olun tek farkı üstü kapalı değildi. Birde zincir yoktu.

Bize de protesto etmek kaldı.

Onu yaptık.

Battal İlgezdi geldi sonlara doğru.

Barış dolu mesajlarını verdikten sonra, “kimden korkuyorsunuz, kaldırın bu demirleri millet konserini rahat rahat izlesin” sözü, büyük alkış aldı.

Çünkü millet demir kafeslere resmen mahkum edilmişti.

Küçük çocuklar anne kucağında baygınlık geçiriyordu.

Gecenin sonunda bir birinden güzel türkülere eşlik eden vatandaşlar doyasıyla eğlendi.

Görüntü almadım. Çünkü gazeteci talimat alarak haber yapmamalı.

Ancak, Battal beyin, “Kaldırın bu demirleri, millet konserini rahat rahat izlesin” sözü, gazeteciler için ayrı bir haz oldu.

Umarım bundan sonraki konserlerde bu tür sıkıntılar yaşanmaz.